Vertrouwenspersoon is geen ‘doofpotstopper’
In de uitzending van Nieuwsuur van gisteren wordt een onjuist beeld neergezet over de rol van vertrouwenspersonen. Dit n.a.v. onthullingen van sporters over seksueel misbruik in de sport. De vertrouwenspersoon is er om het slachttoffer op te vangen, te begeleiden en te ondersteunen en wel degelijk om mogelijke vervolgstappen te bespreken en daarin te begeleiden. Het vertrouwelijke karakter van deze contacten brengt juist met zich mee dat wat inhoudelijk wordt gemeld niet naar buiten wordt gebracht. Dit staat lijnrecht tegenover het beeld dat wordt opgewekt dat de vertrouwenspersoon bewust zaken in de doofpot stopt.
Leo ten Brink, voorzitter van de LVV, de landelijke vereniging van vertrouwenspersonen (LVV), welke meer dan 1100 leden telt: “De vertrouwenspersoon is bij uitstek degene tot wie je je kunt wenden als er sprake is van ongewenste omgangsvormen, waaronder seksuele intimidatie. Je kunt als slachtoffer (melder) bij de vertrouwenspersoon die daarvoor speciaal is opgeleid vertrouwelijk je verhaal doen, zonder dat dit meteen naar buiten komt. Dit is heel belangrijk voor de melder. Het blijft dan klein. De vertrouwenspersoon vangt het slachtoffer op, ondersteunt en denkt mee welke mogelijke vervolgstappen kunnen worden genomen. Daar hoort ook een mogelijke aangifte bij de politie bij. Tevens is het zo dat de vertrouwenspersoon ook het slachtoffer op de hoogte dient te stellen van de risico’s die daarbij gepaard kunnen gaan, zoals hoe zal de vermeende dader reageren en kan het wel bewezen worden, zeker in situaties waarin geen getuigen zijn.” ‘Melder’ beslist, niet de vertrouwenspersoon Hij vervolgt: “Het is uiteindelijk de melder die beslist of en welke vervolgstap hij/zij neemt. Niet de vertrouwenspersoon. Van het in de doofpot stoppen door vertrouwenspersonen is geen sprake: de essentie van de rol van de vertrouwenspersoon (het woord vertrouwenspersoon zegt dat al) is juist om wat verteld is vertrouwelijk te houden. Zou dat niet zo zijn, dan wordt het verhaal zelfs niet aan de vertrouwenspersoon verteld. En dan is er niemand meer aan wie je je verhaal kunt vertellen. Jaarverslag Vertrouwenspersonen melden jaarlijks in hun jaarverslag aan de organisatie door wie zij zijn aangesteld hoeveel meldingen zij hebben ontvangen en wat de aard en de ernst van de meldingen zijn. Dit in geanonimiseerde vorm. Ten Brink: “Ook kunnen zij tussentijds aan de organisatie een signaal afgeven (wederom geanonimiseerd) dat er iets aan de hand is”. Het is aan de organisatie om hier al dan niets mee te doen.
